“Aandacht voor moedertalen en culturele bagage zorgt voor thuis voelen." Blog Camille Welie

Er zijn veel mensen die het Nederlands als tweede taal leren -vluchtelingen, arbeidsmigranten, expats. Vaak verschillen deze mensen op allerlei vlakken van elkaar, zoals opleidingsachtergrond en culturele waarden en normen. Ook binnen een NT2-klas is sprake van een superdiverse mini-samenleving met mensen uit verschillende landen en culturen.

Moedertalen

Zo'n superdiverse mini-samenleving klinkt prachtig en is het ook. Maar hoe erken, waardeer en benut je die diversiteit? Dit kan bijvoorbeeld door de moedertalen van NT2-leerders een plek te geven in het onderwijs. Lange tijd was de gedachte dat je het best Nederlands zou leren als je in een ‘taalbad’ van alleen maar Nederlands werd ‘ondergedompeld’. Hoewel veel taalaanbod en productie in het Nederlands uiteraard essentieel is om de taal te leren, is inmiddels bekend dat het nog beter werkt als je de moedertalen van NT2-leerders ook een plek geeft.

Dat heeft allerlei cognitieve redenen, want een goed ontwikkelde eerste taal is een springplank naar een tweede taal. Maar het affectieve aspect is minstens zo belangrijk. Aandacht voor moedertalen draagt namelijk bij aan het thuis voelen. Als de moedertaal van een NT2-leerder er mag zijn dan geef je als docent impliciet aan dat iemands volledige ik er mag zijn. Dan maak je ook verbinding op het emotionele vlak. Begin je les met twee zinnen Farsi en je NT2-leerders uit Iran hebben je in hun harten gesloten. Al spreken NT2-leerders wellicht Nederlands op een laag taalniveau, ze hebben al een leerzaam leven achter zich en brengen veel bagage mee. Het is belangrijk dat te erkennen.